Sivappu Kazhuthudan Oru Pachai Paravai புத்தகம்

பிறப்பிலிருந்தே காது கேளாமல் அமைதியாக வாழும் குழந்தைகள், செவிப்புலன் மூலம் பேசுவது, பிறர் பேசும்போது உதடு அசைவை வைத்து கண்ணால் பார்ப்பதை வெளிப்படுத்துவது, பெற்றவர்களின் மன உணர்வுகள் வேறு. கதை! வசந்தா, அவன் மனைவி மைதிலி, குழந்தை இல்லாத, நாற்பத்தைந்து நாற்பது வயதில் இவர்களது வாழ்வில் நுழையும் குழந்தை, அந்தக் குழந்தைக்கு காது கேட்காது என்பது தெரிய வருகிறது. வசந்தா சரிந்தாள். மருத்துவ ஆலோசனைப்படி காது கேட்கும் கருவி பொருத்தப்பட்டது!

குழந்தைக்கு பொருத்தப்பட்ட அன்று, குழந்தை அலறி துடித்தது. காரணம், கருவியின் வழியே அருகாமை, தூரம் என்ற பாகுபாடு இல்லாமல் ஒலிகள் வந்தன! சத்தம் தாங்காமல் காதில் பார்த்த தந்தை தன் குழந்தைக்கு தன்மொழி என்று பெயர் வைத்தார்.

தேன்மொழி வளர்ந்தாள். காது கேட்கும் கருவியின் உதவியுடன் உதட்டை அசைத்து பேச ஆரம்பித்தாள்! சிறப்புப் பள்ளியில் சேர்ந்த பிறகு சைகை மொழியையும் கற்க ஆரம்பித்தாள். ஆனால் வசந்தனுக்கு அதில் ஆர்வம் இல்லை! எட்வின் என்ற சிறுவன் ஹனியின் பள்ளி நண்பன். இருவரும் சைகை மொழியில் மட்டுமே தொடர்பு கொள்கிறார்கள். இருவரும் ஒரே கல்லூரியில் படிக்கின்றனர். வசந்தனுக்கு இதில் ஆர்வம் இல்லை! தேன்மொழிக்கு காக்லியர் சிகிச்சை அளிக்க ஏற்பாடு செய்கிறார்.

லீலா அதைச் செய்ய விரும்பவில்லை! மேலும் அவள் எழுதிய கடிதம் வசந்தாவை யாருக்கும் தெரியாமல் வீட்டை விட்டு வெளியேற வைத்தது! தேடிச் செல்லும் தாயும் மகளும்! என்ன நடந்தது என எதிர்பாராத விதமாக கதை செல்கிறது! தேன்மொழி எழுதிய அந்தக் கடிதம் கவிதை போல் இல்லை

எட்வினும் நானும் அமைதி உலகில் வாழ்கிறோம்! ஒலி இல்லாத உலகம்! ஹெட்ஃபோன்களில் இருந்து ஒலி சூடாக இருக்கிறது! அது நெருப்பாக எரிகிறது! நம் உலகம் வண்ணங்கள் கொண்டது! காட்சிகள் உள்ளன!

சிவப்பு, பச்சை, நீலம், நீலம், கருநீலம், மென்மையான நீலம் இவைதான் வான் கோவின் படுக்கையறை ஓவியங்கள்! ஒவ்வொரு நிறமும் ஒரு ஓவியத்தை நினைவூட்டுகிறது! ஒலி ஒரு படையெடுப்பு! மௌனம் ஒரு கடல்! ரகசியங்கள் நிறைந்த ஆழ்கடல்! நாம் அந்தக் கடலுடன் இணைந்த திமிங்கலங்கள்! எங்களை வெளியே இழுக்கிறது. வந்து எங்களை ஒரு தொட்டியில் போடுங்கள், நாங்கள் உயிருடன் இருப்போம்! ஒரு காட்சியாக!ஆனால் நாம் சாகட்டும்! அவர்கள் இருவரும் விரும்புவது சைகை மொழிகள் நிறைந்த அமைதியான உலகம்!இதுதான் அவர்களின் பார்வை!கதையின் கருவும் இதுதான்!