Thanneer Book : தண்ணீர் - அசோகமித்திரன்

தண்ணீர், கணையாழி இதழில் தொடராக, நவம்பர் 1971 இல் முடிந்தது. 100 பக்கங்கள் கொண்ட இந்த புத்தகம் (Thanneer Book) 1973ன் இறுதியில் வெளியிடப்பட்டது. இது 2001 ஆம் ஆண்டு வாட்டர் என்ற பெயரில் ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டு வெளியிடப்பட்டது. அரை நகர்ப்புற மெட்ராஸ் சுற்றுப்புறத்தில் ஒரு தெருவில் இருந்து உயர்சாதி, நடுத்தர வர்க்க குடியிருப்பாளர்கள் அனுபவிக்கும் தண்ணீர் நெருக்கடியை தண்ணீர் விவரிக்கிறது. அறுபதுகளில் அமைக்கப்பட்ட இந்த கம்பீரமான வேலை, அதன் பல கதாபாத்திரங்களால் ஈர்க்கப்பட்ட, மேலும் முக்கியமாக அதன் அமைப்பால், உலகியல் பற்றிய குறிப்பிடத்தக்க ஆவணமாக்கலாகும்.

அவரது மிகப்பெரிய படைப்புகளில் ஒன்றாகக் கருதப்படும் தண்ணீர், வறட்சியால் பாதிக்கப்பட்ட நகரத்தின் புதிரை எவ்வளவு துல்லியமாகப் படம்பிடிக்கிறது என்பது உங்களைத் திகைக்க வைக்கிறது. அறுபதுகளின் பிற்பகுதியில் நகரம் கண்ட கடுமையான தண்ணீர்ப் பற்றாக்குறையின் பின்னணியில், அண்ணாநகர் திட்டமிடப்பட்டபோது, ​​வடபழனி போன்ற பகுதிகள் அதன் புறநகர்ப் பகுதிகளாகக் கருதப்பட்டபோது, ​​அசோகமித்திரன் பல அடுக்குகளைக் கொண்ட கதையைச் சமப்படுத்தினார். இந்த கோடையில், நகரம் மீண்டும் தண்ணீர் பற்றாக்குறையில் மூழ்கியது, இது 70 ஆண்டுகளில் மிக மோசமான ஒன்றாகும். அசோகமித்திரனின் தண்ணீர், இந்த மில்லினியத்தின் தொடக்கம் மற்றும் இன்று என் சொந்த நினைவுகளிலிருந்து என்ன மாறிவிட்டது என்று நீங்கள் நினைக்கிறீர்கள்?

எழுத்தாளரும் மொழிபெயர்ப்பாளருமான கல்யாண ராமன் தனது தண்ணீர் விமர்சனத்தில், இந்திய நாவல்கள் பேரழிவு சம்பவங்கள் மற்றும் அத்தியாயங்களால் ஏற்பட்ட சமூகங்களின் மாற்றத்தை கையாண்டுள்ளன. பிரிவினை மற்றும் 1984 சீக்கிய எதிர்ப்பு கலவரங்கள் நினைவுக்கு வருகின்றன. ஆனால் விவரங்கள் மற்றும் நுணுக்கங்கள் ஒரு நீண்ட காலத்திலிருந்து உருவாகின்றன . நெருக்கடி – முகம் தெரியாத சச்சரவை எதிர்கொள்ளும் போது சாதாரண குடிமக்களின் பேச்சு, சுபாவம் மற்றும் குணாதிசயங்களில் உள்ள நுட்பமான மாற்றங்கள் – முதல்முறையாக தண்ணீரில் படம்பிடிக்கப்பட்டது. இது சம்பந்தமாக, இது ஆல்பர்ட் காமுஸின் புகழ்பெற்ற பிரெஞ்சு கிளாசிக் லா பெஸ்டேவை ஓரளவு நினைவூட்டுகிறது. நாவல், அந்த வகையில், பிரித்தெடுக்கப்பட்ட சீரழிவு, மாற்றம் மற்றும் துன்பங்களால் சிக்கிய உயிர்வாழ்வதற்கான போராட்டத்தின் அமைதியற்ற கதை. கடினமான நிலப்பரப்புகளின் வழியாக ஒரு நதி எப்படி ஓடுகிறதோ, அதே போல தண்ணீர் அருவிகள் பாய்கிறது.

தண்ணீரின் முக்கிய கதாநாயகி ஜமுனா, ஒரு சிறிய அடுக்குமாடி குடியிருப்பில் தனியாக வசிக்கும் உயர்சாதி பெண். அவரது இளைய சகோதரி சாயா அடிக்கடி வந்து செல்வார், அவர் மனைவி மற்றும் தாயார் இராணுவத்திலிருந்து தனது கணவர் திரும்பியதும் தனது குடும்பத்துடன் மீண்டும் இணைவதற்கு காத்திருக்கிறார். அசோகமித்திரன், சகோதரிகள் ஒருவருக்கொருவர் முற்றிலும் மாறுபட்டவர்கள் என்பதை நிறுவுகிறார். “ஜமுனாவுக்கு அந்தக் கலங்கிய நீரில் குளிக்க மனம் வராது. அதேசமயம் சாயா அதைத் தொடுவது கூட அருவருப்பாக இருக்கும்” என்று ஒரு அத்தியாயத்தில் எழுதுகிறார்.

ஜமுனா தனது 20களின் இறுதியில், தனக்கு கொடுக்கப்பட்டதை ஏற்றுக் கொள்வதற்காக ராஜினாமா செய்த பெண். அவள் அனைத்தையும் தாங்கி நிற்கிறாள், அவள் எதிர்ப்பில் குரல் எழுப்பவில்லை மற்றும் சமூகத்துடன் பொருந்திப் போராடுகிறாள். அண்டை வீட்டாருடன் உரையாடுவதற்கான அவளது முயற்சிகள் பெரும்பாலும் கவனிக்கப்படாமல் போகும் அல்லது அவளுக்கு குறுகலான பதில்கள் கொடுக்கப்படுகின்றன. அவர்கள் தனியாக வாழும் பெண், தோல்வியுற்ற நடிகரைப் பற்றி பேசுகிறார்கள், ஜமுனா அவர்களின் கிண்டல்களை பொருட்படுத்தாமல் நடக்கிறார். பாஸ்கர் ராவ் அவரைத் திரையுலகிற்கு வரவழைப்பதற்காக பொய்யான வாக்குறுதிகளை அளித்து உடல் ரீதியாகவும் மன ரீதியாகவும் துஷ்பிரயோகம் செய்யப்படுகிறார். ஜமுனா குறை கூறவில்லை.

சில சமயங்களில் ஜமுனாவுக்கு யாரோ ஒருவர் தேவைப்படுகிறார். மாறாக அவள் அவர்களால் தாராளமாக எடுத்துக்கொள்ளப்படுகிறாள். நாவலில் இருந்து மிகவும் சொல்லக்கூடிய ஒரு பகுதியில், ஜமுனாவின் தற்கொலை முயற்சி அவரது நில உரிமையாளரை அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்குகிறது. “என்னை அவமானப்படுத்தப் பார்க்கிறாயா? இங்கேயே தூக்குப்போட்டு என் வீட்டிற்கு பேராபத்தை வரவழைக்காதே. கிளம்பு!” அவள் மூச்சு விடாமல் வலியுறுத்துகிறாள். அவளது விரக்தி, மனச்சோர்வு மற்றவருக்கு சிரமமாக இருக்கிறது. மறுபுறம், சாயா தனது மூத்த சகோதரியை விட அதிக மனக்கிளர்ச்சி மற்றும் வெளிப்படையானவர். அவள் பாஸ்கர் ராவின் நோக்கத்தை விரைவாக உணர்ந்து ஜமுனாவை எச்சரிக்கிறாள். ஆனால் ஜமுனாவுக்கு எப்படி உலகமே தெரியாது சாயாவுக்கு. இருப்பினும், ஜமுனாவைப் போலல்லாமல், சாயா தன் வாழ்க்கையில் நம்பிக்கையைப் பார்க்கிறாள். அவளுடைய கஷ்டங்கள் தற்காலிகமானவை, அவளுடைய கணவன் திரும்பி வரும்போது அவளுடைய வாழ்க்கை இயல்பு நிலைக்குத் திரும்பும். சாயாவின் பின்னால் யாரும் பேசுவதில்லை.

ஆனால் இந்த நாவலின் (Thanneer Book) மிக நுணுக்கமான பாத்திரம் முழுவதும் டீச்சர் அம்மா என்று குறிப்பிடப்படும் ஆசிரியை, ஜமுனாவை தன் சிரிப்பால் சிலிர்க்கிறார், ஆனால் அதே சமயம் அவளுக்கு தேவையான ஆறுதலையும் தருகிறார். தண்ணீரில் அவள் அதிகமாக இருந்திருக்க வேண்டும் என்று ஒருவன் விரும்புகிறான். தண்ணீரில் உள்ள பெண்கள் பல சாயல் உடையவர்கள். அவர்கள் நெருப்பு, உறுதியான மற்றும் சகிப்புத்தன்மை கொண்டவர்கள். அவர்களின் வாழ்க்கை ஆணாதிக்கத்தால் கட்டளையிடப்படுகிறது, அதற்கு எதிராக அவர்கள் கிளர்ச்சி செய்ய மாட்டார்கள். ஆயினும்கூட, அவை வாசகரிடம் ஆழமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தத் தவறவில்லை, குறிப்பாக தண்ணீரைத் தேடுவதற்கான அவர்களின் அசைக்க முடியாத உறுதியுடன்.